Главная

  • ԱՅԵԼՈՒԹՅՈՒՆ ԶԱՆԳԱԿ ՀՐԱՏԱՐԱԿՉՈՒԹՅՈՒՆ

    Մայիսի 8-ին Մխիթար Սեբաստացի քոլեջի «Գրադարանային գործ» բաժնի 1-ին և 2-րդ կուրսերի ուսանողներս՝ ուսումնական փորձառության շրջանակներում՝ ղեկավար Լուսինե Ալեքսանյանի նախաձեռնությամբ այս անգամ այցելեցինք Երևանի «Զանգակ» հրատարակչություն։

    Մեզ այստեղ գրքի ստեղծման ողջ ընթացքին ծանոթանացրեց «Զանգակ» հրատարակչության Հանրային կապերի և հաղորդակցության մասնագետ Գայանե Ավդալյանը։

    «Զանգակ»-ը առաջատար դասագրքաստեղծ հրատարակչություն է. «Զանգակ»-ը հիմնադրման առաջին իսկ տարվանից ստեղծում է ուսումնական գրականություն՝ մրցունակ դասագրքեր, աշխատանքային տետրեր, մեթոդական ձեռնարկներ եւ այլ ուսումնաօժանդակ նյութեր:

    «Զանգակ» հրատարակչությունը և նույնանուն տպարանը հիմնվել են գրեթե միաժամանակ: 

    Մինչև 2002 թվականը «Զանգակ» տպարանը գործել է նախկին՝ ՀԽՍՀ թեթև արդյունաբերության գիտահետազոտական ինստիտուտի շենքի կիսանկուղային հարկում, իսկ հրատարակչության աշխատանքային սենյակներն առաջին հարկում էին:


    Ժամանակի ընթացքում տպարանի խորհրդային արտադրության տպագրական մեքենաները փոխարինվեցին օֆսեթ տպագրության Heidelberg, Wohlenberg, Müller Martini, Aster և այլ մակնիշի տպագրական մեքենաներով։ Թեև դեռ ունենք որոշ փոքր հաստոցներ, օրինակ՝ թելակարինը, սակայն դրանք շարունակում են  աշխատել անխափան: 

    «Զանգակ» տպարանի և տպագրության մասնագետների հետ համագործակցում են Հայաստանի մի շարք հրատարակչություններ և կազմակերպություններ:

  • ԱՅՑԵԼՈՒԹՅՈՒՆ ՄԱՏԵՆԱԴԱՐԱՆ

    Մայիսի 4ին Մխիթար Սեբաստացի քոլեջի «Գրադարանային գործ» բաժնի 1-ին և 2-րդ կուրսերի ուսանողներս՝ ուսումնական փորձառության շրջանակներում՝ ղեկավար Լուսինե Ալեքսանյանի նախաձեռնությամբ, այցելեցինք Երևանի Մեսրոպ Մաշտոցի անվան Մատենադարան։

    Գիդի ուղեկցությամբ շրջեցինք մատենադարանի սրահներով։

    Մատենադարանը հին ձեռագրերի և փաստաթղթերի պահպանման և ուսումնասիրման աշխարհի ամենահարուստ կենտրոններից մեկն է։

    Այն ստեղծվել է 1921 թվականին՝ Էջմիածնի մատենադարանի հիմքի վրա և նախկինում կոչվել է Կուլտուր-պատմական ինստիտուտ։ Մատենադարանը գրանցված է 1997 թվականին ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի համաշխարհային հիշողության ցանկում։

    Այստեղ պահվում է շուրջ 20 000 ձեռագիր, որից ավելի քան 17 000-ը հայերեն ամբողջական ձեռագրեր են։

    Մատենադարանում պահվող ձեռագրերը վերաբերում են միջնադարյան Հայաստանի մշակույթի և գիտության բոլոր բնագավառներին՝ պատմությանը, աշխարհագրությանը, փիլիսոփայությանը, ուղղագրությանը, իրավունքին, մաթեմատիկային, գրականությանը և մանրանկարչությանը։ Մատենադարանի ֆոնդը կազմված է ձեռագրերից, արխիվային փաստաթղթերից, գրադարանից և պարբերականներից։

    Այստեղ է պահվում հայերեն ամենամեծ մագաղաթյա ձեռագիրը՝ Մշո ճառընտիրը և հայերեն ամենափոքր ձեռագիրը՝ տոնացույցը։

    Մատենադարանը, որը մեր ժողովրդի մտավոր ժառանգության գանձարանն է, այսօր գիտահետազոտական ինստիտուտի և թանգարանի գործառույթները զուգակցող, միջազգային ճանաչում և բարձր վարկանիշ ունեցող հաստատություն է, որը դարձել է նաև մայրաքաղաք Երևանի և Հայաստանի խորհդանիշներից մեկը։

    Մատենադարանում կա նաև ղուրան։

  • ԹԱՐԳՄԱՆԱԿԱՆ ԱՇԽԱՏԱՆՔ

    Быть или не быть, или о судьбе бумажных библиотек

    Цифровизация не уменьшает, а только меняет ценность настоящих книг

    Когда германские войска 25 августа 1914 года подожгли бельгийский город Лувен, известный древними соборами, знаменитым университетом, а главное — библиотекой, основанной в 1426 году, глава немецкой пропаганды Маттиас Эрцбергер написал: «Бельгия подняла против Германии почти весь мир!»

    Это было на излете второго месяца Первой мировой войны. 230 тысяч томов, уникальная коллекция из 750 средневековых манускриптов и больше тысячи инкунабул! И все это сгорело дотла. Сожжение Лувенской библиотеки, писала британская «Дейли кроникл», означает удар не только по сегодняшнему мирному населению, но и по «последующим поколениям».

    И в самом деле, не будь библиотек, наши знания о том, «откуда есть пошла» не только русская земля, но и вообще земная цивилизация, были бы скудны и убоги. А ведь до нас дошли лишь жалкие остатки древних библиотек, а от многих и многих (вроде знаменитой Александрийской) вообще остались только легенды. Папирус, пергамент, бумага непрочны и отлично горят. Глиняные таблички бьются. Войны, стихийные бедствия, людское небрежение, пыль веков не способствуют сохранности «источников знания».

    Но в ценности библиотек, подобных сгоревшей Лувенской, ныне существующих Библиотеки Конгресса США, Ватиканской апостольской библиотеки или нашей бывшей Ленинки, никто не сомневается. Это было, есть и будет мировое достояние. И от оцифровки, от того, что у них появляется абсолютный виртуальный двойник, ценность печатных или рукописных оригиналов не уменьшается, как не уменьшается от оцифровки ценность полотен Рембрандта или Серова.

    Но вот для историков… Нынешним еще повезло, а для будущих историков, тех, кто будет заниматься XXI веком, повсеместный переход с бумажных на цифровые носители может стать непоправимым злом.

    Как собрать разумную библиотеку

    Но все в истории повторяется, и сегодня, как и в позапрошлом веке, очень состоятельные люди часто имеют личную библиотеку. Коллекционировать книги так же модно, как яйца Фаберже, и стоят некоторые издания так же дорого. У состоятельных людей есть консультанты, которые подбирают для хозяев ценные экспонаты, есть специалисты-переплетчики, реставраторы — словом, любой каприз за ваши деньги. Такая библиотека и есть вложение денег.

    Но и обычные, свежеизданные книги нынче дороговаты, не то что в Советском Союзе, где средняя государственная цена книги была сравнима со стоимостью пачки сигарет (а детские вообще стоили копейки, как папиросы без фильтра). Тем не менее в книжных магазинах сейчас полно народу, а на книжных ярмарках не протолкнуться. Хотя на современных рекламных картинках книжных шкафов как не было, так и нет. И от бабушкиных-дедушкиных библиотек наследники по-прежнему активно избавляются. И съемное жилье по-прежнему удел многих молодых людей.

    Что-то я сомневаюсь, что возродится бум книжного собирательства 1970-х. И это прекрасно: книга — не предмет интерьера. То есть, конечно, книги являются и предметом материальной культуры, но все-таки основное их назначение — помогать познавать мир. Книга может быть временным попутчиком, или другом на всю жизнь, или учителем, или коллегой-собеседником. И личные «бумажные» библиотеки, думаю, будут формироваться именно исходя из той или иной роли книги в жизни того или иного читателя.

    Два года назад мне довелось описывать библиотеку академика Виталия Григорьевича Костомарова. По сути, у него было две библиотеки: московская и дачная. В московской квартире — то, что всегда должно быть под рукой: специальная литература, труды по лингвистике, авторефераты, словари. Художественная литература — самое любимое — занимала три-четыре полки, и видно, что книги многократно читанные. Целый стеллаж от пола до потолка — художественные альбомы и книги по искусству. А на дачу отправлялось все «сиюминутное», и это были отнюдь не только детективы, но и книги классиков и современных авторов, прочитанные, но не перечитываемые. Дачная библиотека, конечно, была намного больше московской.

    Вот таким, думаю, и будет принцип формирования разумной библиотеки. Дома на полках: профессиональная литература — книги-коллеги, любимая художественная — книги-друзья, какие-то основополагающие научно-популярные и художественные издания — книги-учителя. А остальное — книги-попутчики — пусть сидят в айфоне, или в андроиде, или в планшете. Может быть, со временем и издатели будут «обкатывать» книжную новинку «в цифре», а потом решать, выпускать ее в бумажном виде или нет. Но цифровизация книгоизданию совсем не помеха.

    Татьяна Кравченко, член Союза российских писателей, хранитель книжных фондов Государственного литературного музея ·

    Журнал «Коммерсантъ Наука» №7 от 26.04.2023, стр. 16

    Լինե՞լ, թե՞ չլինել կամ թղթային գրադարանների ճակատագիրը

    Թվայնացումը չի նվազեցնում, այլ միայն փոխում է իրական գրքերի արժեքը։

    1914 թ.-ի օգոստոսի 25-ին , երբ գերմանական զորքերը հրկիզեցին բելգիական Լյուվեն քաղաքը, որը հայտնի է իր հնագույն տաճարներով, հայտնի համալսարանով և, ամենակարևորը՝ 1426 թ.-ին հիմնադրված գրադարանով, գերմանական քարոզչության ղեկավար Մաթիաս Էրցբերգերը գրել է. <<Բելգիան գրեթե ողջ աշխարհին ոտքի հանեց Գերմանիայի դեմ>>։ Դա Առաջին համաշխարհային պատերազմի 2-րդ ամսվա վերջն էր։ 230 հազար հատոր, 750 միջնադարյան ձեռագրերի եզակի հավաքածու և հազարից ավելի ինկունաբուլա։ Եվ այդ ամբողջն ամբողջությամբ այրվեց։ Լյուվենի գրադարանի այրումը, գրում է բրիտանական Daily Chronicle-ը, նշանակում է հարված ոչ միայն այսօրվա խաղաղ բնակչությանը, այլև հաջորդող սերունդներին։

    Եվ իրականում, եթե չլինեին գրադարաններ, մեր գիտելիքները, թե որտեղից է եկել ոչ միայն ռուսական հողը, և, ընդհանրապես, երկրային քաղաքակրթությունը, խղճուկ ու աղքատ կլինեին։

    Սակայն հին գրադարաններից մեզ են հասել միայն ողորմելի մնացորդներ և շատ-շատերից (ինչպես հայտնի Ալեքսանդրիայից) միայն լեգենդներ են մնացել։ Պապիրուսը, մագաղաթը և թուղթը փխրուն են և լավ այրվում են։ Պատերազմները, բնական աղետները, մարդկային անփութությունը, դարերի փոշին չեն նպաստում <<գիտելիքի աղբյուրների>> պահպանմանը։ Բայց ոչ ոք չի կասկածում գրադարանների արժեքի վրա, ինչպիսիք են Լուվենի այրված գրադարանը, Միացյալ Նահանգների Կոնգրեսի ներկայումս գործող գրադարանը, Վատիկանի առաքելական գրադարանը կամ մեր նախկին Լենինկան։ Այն եղել է, կա և կլինի համաշխարհային ժառանգություն։ Եվ թվայնացումից, նրանից, որ հայտնվում է վիրտուալ բացարձակ կրկնօրինակը, տպագիր կամ ձեռագիր բնօրինակների արժեքը չի նվազում, ինչպես չի նվազում Ռեմբրանդտի կամ Սերովի նկարների արժեքը։

    Բայց պատմաբանների համար… Այսօրվա պատմաբանների բախտը բերել է, բայց ապագա պատմաբանների համար, ովքեր կուսումնասիրեն 21-րդ դարը, թղթայինից թվային կրիչներ համատարած անցումը կարող է դառնալ անուղղելի չարիք։

    Ինչպե՞ս կառուցել ողջամիտ գրադարան։

    Սակայն պատմության մեջ ամեն ինչ կրկնվում է, և այսօր, ինչպես նախորդ դարում, շատ հարուստ մարդիկ հաճախ ունենում են անձնական գրադարան։ Գրքեր հավաքելը նույնքան մոդայիկ է, որքան Ֆաբերժեի ձվերը, իսկ որոշ հրատարակություններ նույնքան թանկ են։

    Հարուստ մարդիկ ունեն խորհրդատուներ, ովքեր արժեքավոր ցուցանմուշներ են ընտրում իրենց տերերի համար, կան մասնագետ-գրամեքենաներ, վերականգնողներ, ցանկացած քմահաճույք քո փողի համար։ Հենց այսպիսի գրադարանը ներդրում է։ Բայց նույնիսկ սովորական, նոր հրատարակված գրքերն այժմ բավականին թանկ են՝ ի տարբերություն Խորհրդային Միության ժամանակների, որտեղ գրքի միջին պետական գինը համեմատելի էր 1տուփ ծխախոտի արժեքի հետ (իսկ մանկական գրքերն, ընդհանրապես, կոպեկներ արժեին՝ ինչպես ծխախոտն առանց ֆիլտրի)։ Սակայն գրախանութներն այժմ լի են մարտկանցով, իսկ գրքի տոնավաճառները՝ մարդաշատ։ Չնայած ժամանակակից գովազդային նկարներում գրապահարաններ չեն եղել և չկան։ Իսկ ժառանգները դեռ ակտիվորեն ազատվում են իրենց պապերի գրադարաններից։ Վարձով բնակարանները դեռ շատ երասարդների բախտն են։

    Կասկածում եմ, որ 1970-ականների գրահավաքական բումը կվերակենդանանա։ Եվ սա հրաշալի է՝ գիրքը կահույքի կտոր չէ։ Այսինքն, իհարկե, գրքերը նույնպես նյութական մշակույթի առարկա են, բայց, այնուամենայնիվ, դրանց հիմնական նպատակն է օգնել հասկանալ աշխարհը։ Գիրքը կարող է լինել ճամփորդության ժամանակավոր ուղեկից կամ ողջ կյանքի ընկեր, ուսուցիչ կամ գործընկեր զրուցակից։ Իսկ անձնական <<թղթային>> գրադարանները, կարծում եմ, կձևավորվեն այս կամ այն ընթերցողի կյանքում գրքի այս կամ այն դերի հիման վրա։

    2 տարի առաջ ես հնարավորություն ունեցա նկարագրելու ակադեմիկոս Սիտալի Գրիգորևիչ Կոստոմարովի գրադարանը։ Փաստորեն նա ուներ 2 գրադարան՝ մոսկովյան և ամառանոցային։

    Մոսկվայի բնակարանում այն, ինչ պետք է լիներ ձեռքի տակ՝ մասնագիտացված գրականություն, լեզվաբանության վերաբերյալ աշխատություններ, ռեֆերատներ, բառարաններ։ Իմ սիրելի գեղարվեստական գրականությունը երեք-չորս դարակ էր զբաղեցնում, ևև պարզ էր, որ գրքերը բազմիցս կարդացվել էին։ Մի ամբողջ դարակ՝ հատակից առաստաղ՝ արվեստի ալբոմներ և արվեստի գրքեր։ Իսկ ամառանոց ուղարկվում էին բոլոր վայրկենականները, և դրանք ոչ միայն դետեկտիվ պատմություններ էին, այլև դասականների և ժամանակակից հեղինակների գրքեր՝ կարդացված, բայց չվերընթերցված։ Մառանոցի գրադարանը, իհարկե, շատ ավելի մեծ էր, քան մոսկովյանը։

    Կարծում եմ՝ հենց այսպես էլ լինելու է ողջամիտ գրադարանի ձևավորման սկզբունքը։ Տան դարակներում՝ մասնագիտական գրականություն — գործընկեր-գրքեր, սիրելի գեղարվեստական — ընկեր-գրքեր.. Իսկ մնացածը՝ գիրք-ճամփորդական ուղեկիցները, թող նստեն Iphone-ի, Android-ի կամ պլանշետի վրա։ Միգուցե ժամանակի ընթացքում հրատարակիչներն էլ թվային տարբերակներն էլ կփորձարկեն նոր գիրքը, այնուհետև կորոշեն՝ թողարկե՞լ այն թղթային տարբերակով, թե՞ ոչ։ Սակայն թվայնացումը չի խանգարում գրքերի հրատարակմանը։

    Տատյանա Կրավչենկո, Ռուս գրողների միության անդամ, Պետական գրական թանգարանի գրքերի ֆոնդի պահապան։

  • Հարցաթերթիկ

    Հղում

    ,

  • «Գրական սեռեր և ժանրեր» դասընթացի ամփոփիչ առաջադրանք

    1․Գրական սեռերը երեքն են՝ թվարիկ՛ր, թե որոնք են դրանք։   Ինչպե՞ս են երեք սեռերիս տեղծագործություններն արտացոլում իրականությունը

    Գրական սեռերն են՝ էպիկական, քնարական (լիրիկական), դրամատիկական:

    Էպիկական ստեղծագործության մեջ հեղինակը պատմում է միայն հերոսների ու իրադարձությունների մասին:

    Լիրիկական ստեղծագործությունը ուղղակիորեն վերարտադրում է անհատի գաղափարական-հուզական վերաբերմունքը:

    Դրաման անմիջապես ցուցադրում է գործող անձանց բնավորություններն ու արարքները:

    2․Որո՞նք են էպիկական սեռի ստեղծագործությունների տեսակները:

    Էպիկական սեռի ստեղծագործությունների տեսակներն են՝ պատմվածք, նովել, ակնարկ, հեքիաթ, ֆելիետոն, վիպակ, վեպ։

    3․Թվարկի՛ր չափածո ստեղծագործության տեսակները և նշի՛ր յուրաքանչյուր տեսակից  մեկական  ստեղծագործություն:

    Բանաստեղծության տեսակներն են՝ սոնետ (Եղիշե Չարենց «Մենք ապրեցինք քեզ հետ մի վիթխարի դարում»), տրիոլետ(Վահան Տերյան «Չեմ տա երբեք անունդ»), գազել (Վահան Տերյան «Հրաժեշտի գազել»), պոեմ( Հովհ. Թումանյան «Անուշ»), քառյակ կամ ռուբայաթ (Հովհ. Թումանյան «Քառյակներ»), բալլադ (Հովհ. Թումանյան «Փարվանա», «Ախթամար», Ավ. Իսահակյան «Հավերժական սերը»):

    4․Որո՞նք են դրամատիկական սեռի երեք տեսակները, թվարկի՛ր յուրաքանչյուր տեսակից  երկուական  ստեղծագործություն։

    Ողբերգություն՝ « Համլետ»,« Լիր արքա» :

    Կատակերգություն՝ «Պեպո», « Կամակոր տղամարդու սանձահարումը»:

    Դրամա՝ «Հին Աստվածներ»,«Պատվի համար»։

    5․ Քնարաէպիկական չափածո ստեղծագործություններից մեկը՝ բալլադը,  ժողովրդական բանահյուսության ո՞ր տեսակի  գեղարվեստական մշակումն է։ Թվարկի՛ր մի քանի օրինակներ  հայ գրականությունից:

    Բալլադը ժողովրդական ավանդության գեղարվեստական մշակումն է: «Ժողովրդի քնարը», «Հավերժական սերը», « Ասպետի սերը», «Արծիվն ու կաղնին», «Փարվանա», «Արծիվն ու կաղնին»։

    6․Պատմվածքն ու նորավեպը (նովելը) էպիկական սեռի արձակ ստեղծագործություններ են․ թվարկի՛ր այս ստեղծագործությունների նմանություններն ու տարբերությունները։

     Նորավեպը համեմատաբար սեղմ ծավալի արձակ ստեղծագործություն է, որն ունի դեպքերի կտրուկ զարգացում և կերպարներ: Նովելների հիմքում ընկած է հասարակության բարձր խավի թերությունները երգիծող որևէ արտասովոր պատմություն կամ անեկդոտանման նորություն։ Պատմվածքի նման նորավեպը ևս սակավաթիվ կերպարներ ունեցող փոքրածավալ ստեղծագործություն է, որը պատկերում է մարդկային կյանքի մեկ, համեմատաբար ավարտուն դրվագ։

    Պատմվածքը գրականության պատմողական ժանրերից մեկն է, սյուժե ունեցող փոքր ծավալի արձակ ստեղծագործություն է։ Պատմվածքի մեջ նկարագրվում է կյանքի մի դեպք, դրվագ՝ կապված մեկ կամ մի քանի հերոսների հետ։ Պատմվածքի հիմքում հիմնականում ընկած է կենսական որևէ փաստ, իրական դեպք: Այստեղ քանակով քիչ են կերպարները։ Ի տարբերություն նորավեպի, դեպքերն այստեղ զարգանում են ավելի սովորական հանդարտ ընթացքով։ Պատմվածքում հանգույցը լուծվում է ոչ թե նորավեպի նման անսպասելի ու հանկարծակի, այլ ավելի սովորական ձևով։

    7․ Բանաստեղծության ո՞ր տեսակներն են ընդգրկված քնարերգության մեջ։

    Սոնետ, տրիոլետ, գազել, ռուբայաթ, ռոմանս, աքրոստիկոս,էլեգիա։

    8․ Թվարկի՛ր քեզ սիրելի մի քանի վեպեր հայ և համաշխարհային գրականությունից։

    «Վերք Հայաստանի», « Գևորգ Մարզպետունի», « Քաոս»:

    9․ Հայ գրողներից ովքե՞ր են քառյակներ  (ռուբայիններ )ստեղծել։ Ներկայացրո՛ւ քո սիրելի քառյակը կամ ռուբային։

    Հ. Թումանյան, Ե. Չարենց

    Քանի՜ ձեռքից եմ վառվել,
    Վառվել ու հուր եմ դառել,
    Հուր եմ դառել` լույս տըվել,
    Լույս տալով եմ ըսպառվել։

    Լինե՜ր հեռու մի անկյուն,
    Լինե՜ր մանկան արդար քուն,
    Երազի մեջ երջանիկ,
    Հաշտ ու խաղաղ մարդկություն։

    Քուն թե արթուն` օրիս շատը երազ եղավ, անցկացավ,
    Երազն էլ, նուրբ ու խուսափուկ, վըռազ եղավ, անցկացավ.
    Վըռազ անցան երազ, մուրազ, ու չըհասա ոչ մեկին,
    Կյանքըս թեթև տանուլ տըված գըրազ եղավ, անցկացավ։

    Բերանն արնոտ Մարդակերը էն անբան
    Հազար դարում հազիվ դառավ Մարդասպան,
    Ձեռքերն արնոտ գընում է նա դեռ կամկար,
    Ու հեռու է մինչև Մարդը իր ճամփան։

    10․ Ի՞նչ տվեց քեզ «Գրական սեռեր և ժանրեր»  դասընթացը։

    Դասընթացի ընթացքում ուսումնասիրություններն էլ ավելի խորացրին և ամրապնդեցին գրականության տեսության մասին ունեցած իմ գիտելիքը:

  • ԴԻՊԼՈՄԱՅԻՆ ԱՇԽԱՏԱՆՔ

    d5a4d5abd5bad5acd5b8d5b4d5a1d5b5d5abd5b6-d5a1d5b6d5ab.docxСкачать

    Թվային տեխնոլոգիաները գրադարանում:

    Գրադարանավարը ՝ օպերատոր 

  • INTERROGATIVE/NEGATIVE

    1. He teaches English to his students

    Does he teach English to his students?

    He doesn’t teach English to his students.

    2. He knows French and German.

    Does he know French and German?

    He doesn’t know French and German.

    3. Mr. Priestley speaks these languages well.

    Does Mr. Priestley speak these languages well?

    Mr. Priestley doesn’t speak these languages well.

    4. Mr. Priestley can write these languages well.

    Can Mr. Priestley write these languages well?

    Mr. Priestley can’t write these languages well.

    5. He works at his desk.

    Does he work at his desk?

    He doesn’t work at his desk.

    6. He is sitting by the fire.

    Is he sitting by the fore?

    He isn’t sitting by the fire.

    7. The students come to this room.

    Do the students come to this room?

    The students don’t come to this room.

    8. The students sit in this room.

    Do the students sit in this room?

    The students don’t sit in this room.

    9. The boys and girls stay with their father at the seaside.

    Do the boys and girls stay with their father at the seaside?

    The boys and girls don’t stay with their father at the seaside.

    10. This boy plays football.

    Does this boy play football?

    This boy doesn’t play football.

    11. English people stay at this hotel..

    Do English people stay at this hotel?

    English people don’t stay at this hotel.

    12. The boy swims to the big rock every day.

    Does the boy swim to the big rock every day?

    The boy doesn’t swim to the big rock every day.

    13. The woman eats ices.

    Does the woman eat ices?

    The woman doesn’t eat ices.

    14. The men drink tea and coffee.

    Do the man drink tea and coffee?

    The man don’t drink tea and coffee.

    15. They often swim in the afternoon.

    Do they often swim in the afternoon?

    They often don’t swim in the afternoon.

  • Գրական ստեղծագործության քննարկում. <<Դժվար ճանապարհը>> — Հերման Հեսսե

    Մարտի 16-ին <<Մխիթար Սեբաստացի>> կրթահամալիրի քոլեջի <<Գրադարանային գործ>> բաժնի 1-ին և 2-րդ կուրսի ուսանողներս Լուսինե Ալեքսանյանի, Թամար Ղահրամանյանի և Տաթև Ավետիսյանի գլխավորությամբ իրականացրինք քննարկում՝ Հերման Հեսսեի <<Դժվար ճանապարհը>> հեքիաթի վերաբերյալ։

    Առաջին հայացքից անհասկանալի և մութ թվացող այս ստեղծագործությունը, պարզվում է, բոլորիս ու բոլորիս կյանքի մասին էր՝ դժվարություններով, փորձություններով՝ անընդհատ ուղղված դեպի ինչ-որ հերթական նպատակի։ Այստեղ գլխավոր հերոսը գնում էր ժայռն ի վեր՝ իր առաջնորդի հետևից։ Նրա համար այդ ճանապարհը երբեմն դժվար էր, երբեմն հաճելի, երբեմն էլ ստիպված էր առաջ շարժվում։ Բայց ճանապարհը գնալով դժվարանում էր, և նա վախենում էր կորցնել առաջնորդին, իսկ ետդարձի ճանապարհը, ցավոք, չգիտեր՝ չնայած նրան, որ աչքը չէր կտրում հարազատ հողից, իր կոմֆորտից, իր մանկությունից, որ մնացել էր ետևում ու մռայլ էր արդեն….

    Իր նպատակի ճանապարհին հերոսը մի ծաղիկ է տեսնում, որ խանգարում ու շեղում է նրան, բայց նա կտրվում է այդ ծաղկից և գնում առաջ։ Այս ծաղիկը մեր կյանքում հանդիպող այն դյութիչ ու շեղող երևույթներն են, որոնց ընտրելը, սակայն, մեր որոշումն է։

    Եվ վերջապես նրանք հասնում են ժայռի գագաթին, ու…

    «Ապա առաջնորդս ցատկեց դեպի կապույտը ու, վայր ընկնելով վառվռուն երկնքում, թռավ-հեռացավ․․․
    Այժմ բարձունքում ճակատագրի ալիքն էր, այժմ այն հոշոտում էր իմ սիրտը, անձայն պատառ-պատառ անում։
    Վերջապես ես նույնպես ցատկեցի, վայր ընկա, կրկին վեր թռա ու․․․ ես սավառնեցի։ Օդի սառը հորձանքով կապկպված՝ երանությամբ սլացա ու, բերկրանքի ցավից ճառագելով, երկնասլաց մխրճվեցի Անհունի մեջ, ես հանգիստ առա իմ Մոր կրծքին։»

    Այսպես, բոլորս կյանքի տարբեր փուլերում ունենք այդ պահի մեր առաջնորդին, ով մեզ օգնում և ուղղորդում է հասնել մեր նպատակին, մեր լավագույն ԵՍ-ին։ Եվ մենք մեզ իսկապես վերագտնում ենք այն ժամանակ, երբ հասնում ենք մեր նպատակին ու ազատությանը։

    Այնուամենայնիվ, յուրաքանչյուր ընթերցող յուրովի է ընկալում ու հասկանում ստեղծագործության իմաստը՝ կախված այդ պահի իր հոգեվիճակից, տրամադրությունից և ունեցած խնդիրներից։

    Անչափ հաճելի անցավ քննարկումը, բոլորս կիսվում էինք մեր կարծիքով ու հետաքրքրությամբ լսում մեկս մյուսի կարծիքը, իսկ դասախոսները վերլուծում ու ամփոփում էին մեր ներկայացրածը։

    Իսկ ստեղծագործությունը, միանշանակ, խորհուրդ կտամ կարդալ։

  • NEW EXPRESSIONS

    before doing something – նախքան մի բան անելը

    I usually drink coffee before going to work. I usually put on my bathing suit before swimming. I usually put some sugar in the tea before drinking it.

    knowledge of something – գիտելիք մի բանից

    My knowledge of mathematics is not bad. I have little knowledge of English. I can speak English a little.

    It is difficult for me to do something – դժվար է ինձ համար մի բան անելը

    It is difficult for me to speak English. It is difficult for me to solve mathematics problems.

    It is not difficult for me to cook dinner for my family. I t is not difficult for me to drive a car.

    To find something –գտնել մի բան

    I want to learn Chinese, but I can’t find a Chinese teacher. It is difficult for me to find a Chinese teacher.

    It is not easy for me for me to find a good Chinese teacher.

    What about you, Mr. Black. – Ի՞նչ կասեք ձեր մասին, պարոբ Բլեք։

    only – միայն

    I only want to help you. – ես միայն ուզում եմ ձեզ օգնել։

    I only want two million dollars.

  • Դրամատիկական սեռի ժանրեր՝ դրամա

    Դրաման թատերգության ժանր է, որը հատկապես տարածում է ստացել XVIII — XXI դարերի գրականության  մեջ՝ աստիճանաբար դուրս մղելով ողբերգությունը: Դրաման, օգտագործելով ողբերգության և կատակերգության առանձին հատկանիշները, պատկերում է մարդկային կյանքի բնական վիճակներ, առօրյա իրադարձություններ՝ ցուցադրելով սովորական մարդկանց բարդ միջանձնային հարաբերությունների հետևանքով առաջ եկած հոգեկան հակասական, դրամատիկ ապրումները, մարդկային կյանքում երկընտրանքային պահերը, հասարակության հետ կոնֆլիկտը և այլն։

    Դրաման կարող է ունենալ և մահով ավարտվող, և ծիծաղաշարժ, երգիծական դրվագներ, սակայն հիմնականը հերոսների հոգեկան դրամայի ընթացքի և հանգուցալուծման ցուցադրությունն է։

    Հայ գրականության մեջ դրամաներ են գրել Ալ․ Շիրվանզադեն՝ «Պատվի համար», «Ուներ իրավունք», «Կործանվածը», Լևոն Շանթը՝ «Հին աստվածներ», «Օշին Պայլ», «Շղթայվածը»։